Taga-rito Ako!

Naaalala ko...

Kapit-bahay namin noong bata pa ako ang nagmulat sa akin kung paano maging Taga-Barangay. Basketball aficionado na noon pa si Tatay pero madalas na naririnig ko sa kanya ay ang koponan na San Miguel Beer.

Nilalaro ko ang mga tuta noon sa bagong kapapanganak na aso ng kapit-bahay, nang marinig ko ang bulyawan at at ingay sa loob ng sala nila. Sa musmos na pag-iisip nagtaka ako at sumilip sa bintana nila. Mataman silang nasa harap ng TV, maya't-maya ay biglang sisigaw tapos tatahimik. Ibinaling ko ang pansin ko sa pinapanood nila –Basketball. Pinagmasdan kong maigi ang naglalaro Ginebra at San Miguel. Uyy, team yun ni Tatay 'ika ko kung kaya't nagtyagang nakatanghod sa bintana at sinubaybayan narin ang laro, di ko napansin na bitbit ko parin ang tuta sa aking kamay samantalang nakamasid sa akin ang kapapanganak na aso.Nakangisi –ngising aso. Inilapag at ibinalik ko muna ang tuta sa kanyang lugar sabay balik sa panunuod.

Fourth quarter na raw, iyon ang naririnig ko sa loob. 'Di ko pa naman kasi masyado alam kung anu ang mga detalye ng laro. Pero lamang ang San Miguel ng 7 at malapit ng mag-last two minutes. Natutuwa ako dahil mukhang mananalo ang team ni Tatay, panigurado ako nanunuod yun habang break-time nya sa trabaho at pagdating eh todo kwento.

Pero bakit mukang aburido at nakasimangot mga nasa loob? At sa bawat magandang play ng SMB eh nasigaw sila tulad ng "T@#$%# mo, bakit mo iniwan si Caidic sa labas? Sunog ka na sa Tres!!!" "Ay b0B0, anong klaseng tira yan Victorino? Tirang takot?!!!" At dun ko napagtanto na sa kabilang team pala sila kampi, sa Ginebra.

Subalit ng biglang may pumasok na player eh tila napabuntung-hininga silang lahat. "Ayan nga dapat maglaro kana!!!" bulyaw ng isa. Lamang parin ng 6 ang SMB at sobrang isang-minuto na lang ang natitira sa game. Nagulat ako ng biglang umugong ang TV ng kapit-bahay! "Jaworski! Jaworski! Jaworski!" yun ang sigaw ng mga nagdedeliryong fans samantalang todo palakpak naman ang mga nanunuod sa sala.

"Jaworski bringing down the ball with the nifty behind the back to elude his defender. A screen was given by Cabatu at the top of the arc. Jaworski fired for threeeee!!! It is in… the shot went in!!! "Jaworski Three Points!" The lead is down to 3, 58 seconds remaining SMB seems rattled as Calma took the ballhandling chore, passed it to Samboy, back to Calma… Aggressive defense showed by Ginebra backcourt but Calma was able to fight through it and passed the ball to Caidic in the corner for the howitzer, ooohhh….. Swish, nothing but net!!! SMB's lead back to 6. Jaworski was furious to a certain player for leaving Allan open for that shot… Time-out Ginebra!"

Ang mga sumunod na pangyayari ay medyo 'di ko na natandaan. In the end tumiklop ang Ginebra sa larong iyon. Pero ang 'di ko makalimutan ay ang sigawan ng mga taong nanood sa game… Napaka-passionate nila sa pagsuporta, at kahit natalo ang Ginebra marami paring fans ang naghintay sa hardcourt para makapagpapirma ng autograph. Samantalang ang atmosphere sa loob ng tahanan ng aming kapit-bahay ay napaka-energetic. Tapos na ang game, pero sila nagtatalo parin sa mga napanood nila na si ganito dapat ganoon ang ginawa at si ganyan ay dapat ganito ang play na pinatakbo.

Simula noon, dugong Ginebra na ang dumadaloy sa aking pagkatao. Sa mura kong isipan naitanim sa akin kung paano magmahal, sumuporta at umidolo sa isang koponan. 'Di hadlang ang ilang sunod-sunod na talo upang maibsan ang pagsubaybay, dumating at lumipas man ang mga manlalaro mananatiling naka-tatak sa isip at puso ang walang-humpay na pag-idolo.

Kapagkuwa'y nanumbalik ang aking ulirat, masyado yata akong na-hypnotized ng aking nasaksihan sa nasabing laro. Nagbuntong-hininga ako, bumalik sa nilalarong mga tutang aso… pumili ako ng isa, yung mukhang matapang at may angas na tuta.. Winika ko sa sarili ko "…ikaw, ang ipapangalan ko sa'yo… Jawo!" Arrf, arrfff sagot ng tuta.. nyahahahahaha!